İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi, Şubat ayı iş cinayetleri raporunu açıkladı. Bir yıllık Kovid-19 sürecinin iktidar ve işveren tarafından fırsat olarak görüldüğüne dikkat çekilen raporda, “Özellikle salgının ilk günlerinde, üretimin/hizmetin durması veya yavaşlaması bahane edilerek pek çok işçi işten çıkarıldı. Güvencesiz çalışmanın hakim olduğu konaklama ve inşaat işkolunda yoğunlaşan işten çıkarmaları tekstil, AVM, liman işletmeleri takip etti. Yine kronik rahatsızlığı veya yaşı sebebiyle risk altında bulunan işçiler, ücretsiz izin dayatmasını kabul etmeyen işçiler, işyerinde alınmayan önlemlere itiraz eden ya da ücretli izin talebinde bulunan işçiler, sendikalaşma mücadelesi yürüten işçiler ve 6 aydan az süredir çalışan işçiler hiçbir hakları verilmeden işten çıkarıldı” denildi.
İŞÇİ SINIFI HASTALIĞI
İşsizliğin koz olarak kullanıldığı işyerlerinde salgına karşı göstermelik önlemlerin alındığına yer verilen raporda, bununla birlikte yoğunlaştırılan kötü çalışma koşullarına işaret edildi. İşçilerin bu süreçte açlık tehdidiyle çalışmak zorunda bırakıldığına değinilen raporda, “Devlet ve sermayenin uyguladığı politikalar, salgının bedelini işçilere çıkarmış oldu. İşçilerin açlık tehdidiyle zorla çalıştırılması, salgın sürecinin en önemli gasplarından biri oldu. Bizim tespit edebildiğimiz Kovid-19 nedenli işçi ölüm sayısı en az 858. Bu ölümler en çok sağlık, belediye, eğitim, büro, fabrika, özel güvenlik ve taşımacılık işkollarında meydana geldi. İşçilerin çok farklı kesimlerinden olan ölümler, tüm işyerlerinde salgına karşı sağlık-güvenlik önlemlerinin alınmadığının veya yetersiz alındığının bir göstergesidir. Tabi, tespit edemediğimiz ‘faal’ işçi ölümlerini ve özellikle işçilerin ailelerini, emeklileri de ekleyince ölümlerin yüzde 95’inin işçi sınıfı bileşeni olduğunu görebiliyoruz. Yani Kovid-19 bir işçi sınıfı hastalığıdır” ifadelerine yer verildi.
138 İŞ CİNAYETİ
İSİG Meclisi, Şubat ayında yaşanan 138 iş cinayeti ile ilgili şu verileri paylaştı:
* 138 emekçinin 113’ü ücretli (işçi ve memur), 25’i kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor...
* Ölenlerin 7’si kadın işçi, 131’i erkek işçi. Kadın işçi cinayetleri ticaret, sağlık ve konaklama işkollarında gerçekleşti...
* Dört çocuk işçi can verdi. Çocuk işçi ölümleri tarım ve inşaat işkollarında gerçekleşti…
* 51 yaş ve üstünde ise çalışırken ölen 46 emekçi bulunuyor: Çiftçi ve esnaflar ile tarım, gıda, maden, tekstil, ticaret, büro, sinema, eğitim, inşaat, taşımacılık, gemi, sağlık, güvenlik ve belediye işçileri...
* 5 göçmen/mülteci işçi hayatını kaybetti: 3’ü Suriyeli, 1’i İranlı ve 1’i Ugandalı...
* Ölen işçilerin 6’sı sendikalı. Sendikalı işçiler tekstil ve sağlık işkollarında çalışıyordu.”
